به گزارش فرهنگیان پرس، دانشمندان کشف کرده‌اند که این دو نوع سلول، دارای مقادیر بالایی از پروتئین مورد استفاده توسط کرونا ویروس برای ورود به سلول‌های انسانی هستند. این کشف می‌تواند به درک شیوع بالای کرونا ویروس جدید کمک کند.
نتایج این مطالعه در مجله‌ی Nature Medicine منتشر شده است و در آن اطلس سلول‌های انسانی برای درک عفونت‌ها و بیماری‌های انسان مورد بحث قرار گرفته است.

این مطالعه همچنین نشان داده است که سلول‌های موجود در چشم و برخی دیگر از اندام‌ها نیز دارای پروتئین ورودی مورد نیاز کرونا ویروس جدید هستند. دانشمندان در این مطالعه به شناسایی اهداف بالقوه برای ساخت داروهای این بیماری نیز پرداخته‌اند.
دانشمندان در سراسر دنیا ماه‌ها است که در حال تلاش برای درک نحوه‌ی شیوع کووید-۱۹ هستند تا به کمک آن از انتقال بیماری به دیگران جلوگیری کنند و یا شاید بتوانند واکسن این بیماری را تهیه کنند. واقعیت این است که کرونا ویروس جدید شباهت زیادی با کرونا ویروس ایجاد کننده‌ی بیماری سارس دارد، ولی تا کنون به سلول‌های خاصی در بینی به عنوان نقطه‌ی ورودی ویروس توجه نشده بود.

محققین این مطالعه برای شناسایی نقاط ورودی ویروس، به آنالیز داده‌های چندین اطلس سلول‌های انسانی از ۲۰ بافت مختلف افراد سالم پرداخته‌اند. سلول‌های ریه، حفره‌ی بینی، چشم، دستگاه گوارش، قلب، کلیه و کبد در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته‌اند. محققین به دنبال این موضوع بودند که بفهمند که کدام سلول‌ها دارای هر دو پروتئین ورودی مورد نیاز کرونا ویروس جدید هستند.

دکتر «وارادون سانگناک» از موسسه‌ی ولکام سانگر، به‌عنوان نویسنده‌ی اول مقاله، می‌گوید: «ما دریافتیم که پروتئین‌های گیرنده‌ای که می‌توانند باعث فعال شدن کرونا ویروس جدید شوند، در سلول‌های اندام‌های مختلفی وجود دارند. ما در مرحله‌ی بعد دریافتیم که سلول‌های تولید کننده‌ی مخاط به همراه یکی دیگر از سلول‌های بینی دارای بیشترین سطح از پروتئین‌های مذکور هستند. بنابراین سلول‌های فوق نقاط آغازین عفونت در بدن هستند.»

دکتر «مارتین ناوین» از دانشگاه گرونینگن هلند به‌عنوان همکار این تحقیق، می‌گوید: «محل قرارگیری این سلول‌های ورودی در حقیقت نشان می‌دهد که دلیل شیوع بالای کووید-۱۹ در دسترس بودن نقاط ورودی ویروس است.»
دانشمندان دریافته‌اند که پروتئین‌های «ACE2» و «TMPRSS2» علاوه بر سلول‌های بینی درون سلول‌های چشم و دستگاه گوارش نیز یافت می‌شوند. این موضوع نشان می‌دهد که عفونت ناشی از این بیماری می‌تواند از طریق چشم و مجاری اشک و همچنین از طریق مدفوع و آب دهان نیز گسترش یابد.